MERAK EDİYORUM DOĞRUSU! BU YAZIYI REKTÖR ÖMER ÇOMAKLI'YA GÖSTERECEKLER Mİ?

Serapral Parsiataksi hastalığı ile mücadele eden Erzurumlu Yakup Adında bir kardeşimizi atak geçirdiği anda gördüm.

Kendisi ve ailesi ile tanıştıktan sonra senelerdir bu atakları geçiren kardeşimize bir nebze yardımcı olabilmek adına ATATÜRK ÜNİVERSİTESİ ARAŞTIRMA HASTANESİ ne götürerek yıllardır tedavi gördüğü yerde bu hastalığın tedavisi olmadığı fakat vücut geliştirme yaparak kaslarının güçlenmesi gerektiğini öğrendim.

Nitekim de öyle oldu spora başladıktan sonra daha rahat yürümeye başladı, günde 7-8 kere geçirdiği atakları 1-2 ye düştü.

Bir taksici ile anlaştık her gün evinden alıp spor salonuna bırakacak çıkışta evine teslim edecekti.

Salonun ücreti de tarafımca ödenecek, Salih adında spor hocası ise Yakup’u eskiden tanıdığını söyleyerek mutlulukla onunla ilgileneceğini beyan etti.

Daha sonra Bu salonun müdürü tekin bey ya da ismi her ne ise buna izin vermeyeceğini söyledi.

Atatürk Üniversitesi Rektörü Sayın Prof. Dr. Ömer Çomaklı hocayı böyle bir konu ile rahatsız etmemek adına Rektör Yardımcısı Atilla beye konuyu izah ettik.

Sorunun çözüldüğünü İlgilenecek olan arkadaşın sorumluluğunu aldığını ibraz eden bir imza vererek, engelli kardeşimizin başlayabileceğini söyledi.

Fakat tekrar bize olumsuz bir dönüş yapıldı.

Makamlar, mevkiler, sıfatlar, gazetecilik, şahsım ya da bu yazıyı okuyan Rektörlük yetkilisi veya personeli hepsini bir kenara bırakalım.

Soruyorum?

Engelli bir insana yardımcı olmanız gerekirken, bırakın yardım etmeyi bu işe engel olmanızdaki amaç ne?

Kurallarınız, sorumluluklarınızı siz belirlemiyor musunuz?

Sadece insanlık için yapmaya çalıştığımız bu işe sorun çıkartıyor, öbür taraftan ise Engelli öğrenci birimi kuruyor hatta ve hatta kampüsümüz turuncu bayrak ile ödüllendirildi diye basına serviste bulunuyorsunuz.

Erzurum Down Sendromu Ve Zihinsel Engelliler Dernek Başkanı sayın rektörümüzü makamında ziyaret ederek yaptıkları için teşekkür ederken sizin bu tavrınızın mantıklı bir açıklaması var mıdır?

Siz kabul etmeseniz de biz bu kardeşimize sahip çıkacağız ve gerekirse devletin salonu haricinde özel bir salonda bunu yapmasını sağlayacağız.

Derdimi ve şahsım ile hiç ilgisi olmayan bu iş için devletin kurumunun gösterdiği tavrı kalemimden geldiğince anlatmaya çalıştım…

Son soru bir insan sıfatı ile mi yoksa merhameti, duyguları, çıkarsız menfaatsiz yaptıkları ile mi hatırlanır?