Teslimiyet?
Söylerken bile içindeki inceliği fark ettiren belki de insanın sahip olabileceği en güzel anahtar.
Ardı arkası kesilmeyen koşturmaca içinde dönüp bakmadığımız, önemsemediğimiz ya da fark etmeden içine düştüğümüz samimiyetsizliğin zıddıdır teslimiyet.
Benliği ortadan kaldırmak, sonsuz varlık içinde yok olmaktır.
Bilinmeyenden yola çıkarak hissedilecek en büyük gerçekliğe ulaşmaktır.
Aşmaktır sonsuz görünen düzlükleri.
Varmaktır zirveye, yakın olmaktır dağı kuşatan buluttan daha da yakın.
Bir kuşun kanadında özgürlüğe yol almaktır.
Varlığının farkına vardığını zannedip aslında varlığı var edene doğru koşmaktır.
Kırmaktır bütün zincirleri, kendi zindanından beraat etmektir.
Varlık içinde sarhoş olmaktır ve benin yerini bensizliğin ama aynı zamanda sonsuzluğun almasıdır teslimiyet.
İşte bundan ibaretti hayat.
Başarıya ulaşmış olsaydık teslimiyette, teslim olmayacaktık günübirlik öfkelere; gereksiz işlerin peşine düşüp yorgun düşmeyecekti ruhumuz.
İdrak edebilseydik teslimiyetin zaferini, çözülürdü bütün düğümler kendiliğinden.
Tutsak olmak değildi ki teslimiyet, kurtulmaktı tutsak olan düşüncelerden.....
