Uzaktan çok uzaktan ilham edilen, sesi olmayan sessiz bir ses.Sessizce sarıyor içimi.
Adeta hükmediyor bütün hücrelerime.
Koparıldığı vatanına duyduğu özlemi her bir nağmesinde dile getiren, acı içinde inleyen bir ney gibi yüreğim.
Önce ağlamaklı bir hal alıyor gözlerim, sonra yine büyük bir hasret ateşi tutuşuyor yürekte.
Tarif edemediğim bir his sarıyor.
Bilmediğim, göremediğim diyarlara bir hasret başlıyor içimde.
Ait olamıyorum bastığım toprak üzerinde duran bedenime.
Göremediğim ama hislerimde yaşayan yerin hasretini çekiyorum.
Ben değildim ki bu kanaate varan.
Sol yanımda taşıdığım, varlığın özünü barındıran yüreğimdi.
Evet, bir ses fısıldıyor ve yine hasretle tutuşan yüreğim adeta beni bırakıp o diyara doğru koşmak istiyor.
Bu yer nerede diye sorarsanız cevabını o da bilmiyor.
Aydınlık olarak görünen bir sis bulutunun içinde yol alıyor aslında.
Kendinden başlayan yolculuk yine kendisine çıkıyor.
Varlığın sırrına ermek isterken kendi varlığında kayboluyor.
Çığlık çığlık susuyor ve tekrar bilinmeyenler ülkesine yol alıyor.
